Ali Ayçil - Yenilgiden Dönerken

 

Ali Ayçil / Yenilgiden Dönerken / Alıntılar 

-Kim hatıralarının yükünü yalnız başına taşıyabilir ki?

 

-Günler, niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. Dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım...

 

-Işıltılı bir cümle, oyunbaz birkaç sözcük ruhu uçurmaya yetiyordu. Ve aynı hızla yere de düşüyordu ruh.

 

-İnsan başkalarını seyrettikçe kötürümleşir oysa; başkalarını seyrettikçe kendi hayatının misafiri haline gelir.

 

-(...) dünyayı almıyor bir türlü aklın ve ölüm hiç çıkmıyor aklından.

 

-Başlangıçta sevemediğimizi zamanla seveceğimizi düşünürüz. Oysa zaman sevdirmez, sadece alıştırır.

 

(Kaynak: Ali Ayçil, Yenilgiden Dönerken, Dergâh Yayınları)