Mustafa Kutlu / Yoksulluk İçimizde / Alıntılar
-Ne kadar sürer bu arayış, ne zaman biter bu hasret?
Yeryüzü devasa bir tiyatro sahnesidir, herkes rolünü
ezberlemeli.
Hayatım her gün kazandığım yeni yalnızlıklarla
zenginleşiyor.
Allah'a güven. Allah'ın inayetini unutma.
Bir gece yarısı uyandığında yatağından kalk, şöyle
yıldızlara bir bak. Düşün!... Mademki içinde bulunduğun yer, konuştuğun kimse
sana feyz vermiyor; terke mâni olan ne?
Ama sokaklar ve ağaçlar da insanlar gibi yaşlanıp
ölüyorlar, hiçbir şey baki değil.
“Bir şarkı gibisin artık” Nereden takıldı bu mısra
dudaklarıma. Nağmesiz. Tok. Garip bir mısra.
Kader teneffüs ettiğin her nefeste seninle.
Ölüme ağlama. Kalbe bak. Hata ve isyan ile pişman, ibadet
ve taat ile neşveli değilsen zaten ölüsün.
(Kaynak: Mustafa Kutlu, Yoksulluk İçimizde, Dergâh Yayınları)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder