Eyvah Kitap! - Mine Soysal

 Yayıncı yazar Mine Soysal'ın kitaplar üzerine sohbet ettiği öğrencilerin söylediklerinden yola çıkarak oluşturduğu kitaba, okumaya ve okuma alışkanlığına farklı açılardan bakmamızı sağlayan, kimi zaman düşündüren ve sorgulatan kimi zaman da tebessüm ettiren ilgi çekici bir eser "Eyvah Kitap!"

Arka Kapak Açıklaması:

Bu kitaptaki öyküleri anlatanlar: Klasikler'den nefret ettiğini sananlar. Sürekli, "Odana git, kitabını oku!" denenler. Bilgisayarla kitaplar arasında seçime zorlananlar. Kitap okuduğu duyulursa "karizmasının çizileceğinden" korkanlar. Yalnızca kitap okurken kendini iyi hissedenler. Ailesi hiç kitap okumazken, tatilde bile kitap okuması beklenenler. Sadece "Harry Potter" kitapları okumak isteyenler. Öğretmenin ödev verdiği kitabı "iğrenç" bulanlar ve diğerleri... 

Mine Soysal - Eyvah Kitap! / Alıntılar 

Bence kitaplarda şu çocuklara mesaj verme işini biraz fazla abartıyorlar. Çocuklar aptal ya, onlara her şeyi en basit yoldan anlatmak istiyorlar. Biz nelerle ilgileniyoruz, kitaplar neleri anlatıyor? (...) (Sayfa 12, 13)

Keşke benim param olsaydı. Hiç düşünmez, verirdim öğretmene. "Ne kadar kitap gerekiyorsa alalım," derdim. Ele güne muhtaç olmadan kendi kütüphanemizi kendimiz kurardık gül gibi. Öğretmen gibi iyi birinin köyümüzde kütüphane olmasını bu kadar çok istemesinin bir hikmeti var mutlaka. Çok yararlı bir şeymiş kitap okumak. Bize her derste "Okumaktan sakın vazgeçmeyin!" diyor. (...) (Sayfa 29)

Bizim okul sürekli Klasikler'i okutuyor. Beşinci sınıftan beri duman olduk. Varsa yoksa tuğla gibi eski romanlar! Aramızın iyi olduğu öğretmenlere kaç kere dert yandık. Başka kitaplar verin, hemen okuyalım. Bunları okuyamıyoruz, okumayı başarsak bile anlamıyoruz, dedik. Hiçbir şey değişmedi. Oysa, kuzenim Sonerler'in okulunda böyle değil. Öğretmen liste veriyormuş sınıfa. Bazen Klasikler de bulunuyormuş listelerde ama bir sürü de yeni kitap oluyormuş. Kim, hangi türde okumak isterse, bu listeden seçiyormuş kitabını. Ne güzel; onlar ilginç kitaplar okuyabiliyorlar. (Sayfa 44)

(...) Neden bilmem ama annem geldi gözümün önüne. Bazı akşamlar annem mesaiye kalır; gecenin bir yarısı eve gelince  duş yapar, sonra da salondaki kanepeye uzanır, kitap okur. Yorgun argın geldiği halde neden hemen yatıp uyumadığını sormuştum bir seferinde. "Günün en sihirli anı bu, hiç kaçırır mıyım!" demişti bana. (Sayfa 49, 50)

(...) Sonunda hepsi bitiyor. Pijamalarım, yatağım, lambam ve kitabım baş başa kalıyoruz.

Böyle anlarda bir tek kitaplar iyi geliyor bana. Maceradan maceraya sürüklenmek, bilinmeyen yerlere gitmek, olağandışı kahramanlarla tanışmak, geçmişe ya da geleceğe ışınlanmak harika oluyor. Sıkıntım dağılıyor. Kuş gibi hafifleyerek uykuya dalıyorum. Çoğunlukla babam söndürüyor ışığımı. (Sayfa 56,57)